Μουσουλμάνος δεν σημαίνει τρομοκράτης

Το «ταξίδι» και τα «χαρτιά»

Απόδραση: Τι είναι αυτό που σπρώχνει έναν άνθρωπο από μια μακρινή χώρα, όπως το Πακιστάν, έχοντας να αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες και προβλήματα, μεγάλο οικονομικό κόστος και χωρίς καν να γνωρίζει αν τελικά θα φτάσει, να ξεκινήσει για μια ευρωπαϊκή χώρα και ειδικά την Ελλάδα;

Τζ. Ασλάμ: Πολύ σημαντική και πολύ δύσκολη η ερώτησή σας. Όταν αφήνουμε το σπίτι μας, τη χώρα μας, τους γονείς μας, τα παιδιά μας καταλαβαίνετε πόση μεγάλη ανάγκη έχουμε. Περνάμε σε μία χώρα και αναζητούμε έναν καλύτερο τρόπο για να ζήσουμε. Και συχνά σε αυτό το πέρασμα κινδυνεύει κανείς να χάσει και την ίδια του τη ζωή. Ειδικά όταν για να φτάσει κανείς εδώ περπατάει επί μήνες σε πάρα πάρα πολύ άσχημες συνθήκες. Φτάνουμε στα σύνορα κάποιας χώρας και μπορεί να σκοτωθούμε από πυροβολισμούς, να φυλακιστούμε, να βασανιστούμε. Όταν κάποιος φτάνει σε μια χώρα, σε μια δημοκρατική χώρα όπως η Ελλάδα, έχει πάρα πολλές ανάγκες. Μέσα σε όλες αυτές τις δυσκολίες το μόνο καταφύγιό μας είναι οι άνθρωποί μας που είναι από παλιά εδώ, που ξέρουν τoν πόνο των αδελφών και μπορούμε να τον μοιραστούμε. Με λόγια δεν μπορώ να σας τον περιγράψω. Οταν ακούω ότι κάποιος καινούργιος πρόκειται να έρθει, από τα βάθη της καρδιάς μου του λέω να μην έρθει. Αλλά έρχονται γιατί στη χώρα μου δεν υπάρχει δημοκρατία, αδελφότητα, σεβασμός του νόμου.

Πόσοι Πακιστανοί είναι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα και πόσοι απ’ αυτούς έχουν κάποιου τύπου χαρτιά;

Θα σας πω στο περίπου, γιατί η Ελλάδα είναι η πόρτα για την Ευρωπαϊκή Ενωση. Αυτόν τον καιρό είμαστε περίπου 60.000 Πακιστανοί. Από αυτούς περίπου οι 40.000 έχουν κάποιου είδους χαρτιά (καποιοι έχουν απορρίψεις). Επειδή ο νόμος είναι τόσο δύσκολος και μας ταλαιπωρεί τόσο, 10.000-12.000 δεν μπορούν να έχουν χαρτιά.

Τι γίνεται με το θέμα της νομιμοποίησης και του πολιτικού ασύλου αλλά και τι προβλήματα αντιμετωπίζετε τελευταία; Πώς πιστεύετε ότι μπορούν να βοηθήσουν οι ευαισθητοποιμένοι Ελληνες πολίτες;

Αυτές τις μέρες έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα. Στις 26/10 ένας ομοεθνής μας, ο Μοχάμεντ Ασρα, σκοτώθηκε και άλλοι 20 τραυματίστηκαν πολύ σοβαρά. Το περιστατικό αυτό, που έφτασε και στα αυτιά σας, είναι μια κατάσταση που συμβαίνει συνέχεια τα τελευταία τρία χρόνια. Εδώ και τρία χρόνια τρώμε συνέχεια ξύλο. Αν δεν συνέβαινε αυτός ο θάνατος θα μέναμε μόνοι μας με τον πόνο μας, ότι δηλαδή είμαστε ξένοι. Πάρα πολλές φορές λέμε ότι δεν μπορούμε να μιλήσουμε γιατί, ειδικά, η αστυνομία μας λέει «μιλάς και ρωτάς, γι’ αυτό σας τιμωρούμε». Αυτή είναι μια ρατσιστική συμπεριφορά. Δεν θέλαμε να το «σηκώσουμε» το θέμα όπως μας δίνει τη δυνατότητα ο νόμος γιατί η Ελλάδα είναι μια δημοκρατική χώρα και υπάρχουν σ’ αυτή καλοί άνθρωποι, αντιρατσιστες και με τη συνεργασία και τις γνώμες τους κάνουμε πολύ σημαντικά πράγματα προκειμένου να εξασφαλιστούμε. Εξαιτίας του θανάτου του αδελφού μας μου τηλεφώνησε ο αττικάρχης και συναντηθήκαμε και συζητήσαμε. Του είπαμε ότι δεν είναι δικό του πρόβλημα αλλά είναι πολιτικό. Ενας άνθρωπος που έχει χαρτιά φοβάται την αστυνομία. Θέλουμε οι υπηρεσίες για τις άδειες να φύγουν από την αστυνομία και να πάνε στους δήμους. Η Ελλάδα που χιλιάδες χρόνια τώρα έχει δώσει το φως και είναι μια καλή χώρα, θα πρέπει και σήμερα να δείξει καλό πρόσωπο και να δείχνει σεβασμό στο νόμο. Το ξέρετε ότι όταν φτιάχνουμε τα χαρτιά μας περιμενουμε ακόμα και 24 ώρες απ’ έξω, όρθιοι, χωρίς νερό, σαν τα ζωά; Είναι μια πολύ ασχήμη εικόνα για τη χώρα σας και για μας που το περνάμε. Ο κάθε αστυνομικός μπορεί να χτυπήσει όποτε και όποιον θέλει. Να πει «εσύ παίρνεις άδεια, εσύ όχι». Μπορεί να περάσει κι ένας χρόνος και οι άνθρωποι να περιμενουν άδικα γι’ αυτά τα χαρτιά. Ζητάμε αυτή η διαδικασία να γίνεται καθημερινά στους δήμους. Θέλουμε όλοι να έχουν χαρτιά να μην είναι ούτε ένας παράνομος εδώ στη χώρα σας. Αλλά γι’ αυτά τα χαρτιά περνάμε πάρα πολλές ταλαιπωρίες. Οποιος είναι στη χώρα σας και δουλεύει και είναι χρόνια εδώ θέλει και χρειάζεται να είναι νόμιμος για να μη δουλεύει μαύρη εργασία, να μην είναι ανασφάλιστος και όταν αρρωστήσει να έχει ασφάλεια. Αν δεν έχει δικαιώματα τότε απλά αισθάνεται ξένος και δεν ξέρει ούτε πού είναι ούτε τι είναι.

Οι Πακιστανοί στο Δήμο μας

Πόσοι Πακιστανοί ζουν και δουλεύουν στην περιοχή των Αγίων Αναργύρων;

Στους Αγίους Αναργύρους ζουν 400-470 Πακιστανοί. Στο Περιστέρι ζουν πάνω από 7.000 άνθρωποι. Στο Ρέντη, τη Νέα Ιωνία, το Μενίδι και τον Ασπρόπυργο ζουν περίπου 4.000 με 5.000 ομοεθνείς μας σε καθεμιά από αυτές τις περιοχές. 

Πώς αισθάνονται οι ομοεθνείς σας απέναντι στους Ελληνες; Πώς βλέπουν τους Ελληνες που συναντάνε καθημερινά στα σούπερ μάρκετ, στην αγορά, στα μαγαζιά, τους σπιτονοικοκύρηδες; Πώς σας αντιμετωπίζουν;

Γενικά είμαστε ευχαριστημένοι και έχουν πολύ καλές σχέσεις με τους γείτονες. Τα παιδιά της αδελφότητας που τρέχουν με τα αντιρατσιστικά αντιμετωπίζονται πολύ καλά από το Δήμο. Με χαρά μπορώ να πω ότι ο Δήμος Αγιων Αναργύρων είναι από τους δυο τρεις καλύτερους δήμους. Ο κ. Σαράντης μας άνοιξε τα χέρια, και έχουμε σχολεία για να μαθαίνουμε ελληνικά, να μάθουμε καινούργια πράγματα και να τα χρησιμοποιήσουμε. Είμαι 12 χρόνια στην Ελλάδα και 3 μήνες στο Πακιστάν. Η Ελλάδα είναι η χώρα που ζω, εδώ είναι οι φίλοι και οι συγγενείς μου, εδώ είναι οι άνθρωποι που κάθε μέρα βλέπω και ανταλλάσσω αγάπη και καλά λόγια. Θέλουμε οπωσδήποτε να μορφωθούμε. Θέλουμε ο Δήμος να πάει πιο ψηλά και σε αυτό επιθυμούμε να συμβάλλουμε κι εμείς. Πιο πολύ και πιο μπροστά από έναν Ελληνα γιατί είμαστε ξένοι και θέλουμε να σας δείξουμε ότι αγαπάμε αυτόν τον τόπο όσο και εσείς.

Η συνένωση οικογενειών και η εκπαίδευση

Όταν κανείς παρατηρεί τα μαγαζιά της κοινότητας και τους ανθρώπους της καταλαβαίνει ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Γενικά η κοινότητά σας αποτελείται από άνδρες. Αντιμετωπίζετε πρόβλημα όσον αφορά στη συνένωση των οικογενειών;

Γιατί είμαστε μόνο άντρες εδώ… Αυτό είναι ο μεγαλύτερος πόνος μας. Κι όταν μας ρωτάνε κάτι τέτοιο ξέρουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι φίλοι μας γιατί βλέπουν τον πόνο μας και θέλουν να ξαναβρεθούμε με τις οικογένειές μας. Πάρα πολλές φορές η ερώτηση αυτή μας ενοχλεί. Όταν άφησα την κόρη μου ήταν ενός χρόνου και σήμερα είναι τεσσάρων και δεν μπορεί να έρθει εδώ. Κι αυτό είναι ο μεγάλος πόνος για όλους τους ομοεθνείς μου. Στους 60.000 Πακιστανούς που ζουν στην Ελλάδα, υπάρχουν μόνο 700 οικογένειες. Από αυτές οι 400 έχουν ταυτότητα και θεωρούνται Ελληνες και οι υπόλοιπες 300 έχουν άδεια παραμονής. Ο αριθμός είναι τόσο μικρός που μοιάζει σχεδόν ανύπαρκτος. Πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να έρθουν στην Ελλάδα οι οικογένειές μας. Το 2003 πήραμε άδεια εισόδου για τις οικογένειές μας και ακόμα, πέντε χρόνια αργότερα, δεν μπορούμε να τις φέρουμε. Στην αρχή μας έλεγαν ότι έχουμε Ολυμπιακούς Αγώνες, μετά κάτι άλλο, και κάτι άλλο. Τελικά σκέφτομαι ότι αυτή η κυβέρνηση μάς θέλει μόνο για τα χέρια μας. Δεν μας θεωρεί ανθρώπους. Μας θέλουν μόνο για να φτιαχτεί κάποιο γήπεδο, κάποιος δρόμος και αυτό είναι όλο. Κι αυτό είναι πολύ κακό για τη χώρα σας που ισχυρίζεται ότι υπάρχουν ίσα δικαιώματα. Και πολύ κακό για τον κόσμο της Ελλάδας που είναι πολύ καλός γιατί όταν είχαμε ανάγκη πάντα μας βοήθησε ο κόσμος, πάντα μας στήριξε. Αυτό να το ξέρει η κυβέρνηση, γιατί θέλουμε ο άνθρωπος να μην είναι μόνο τα χέρια του αλλά με όλα τα δικαιώματά του.

Είναι συγκλονιστικό να υπάρχουν μόνο 700 οικογένειες.

Να σας πω και κάτι που δεν το ξέρετε. Στο Πακιστάν οι άνθρωποι της μυστικής υπηρεσίας είναι οι μεγαλύτεροι αλήτες. Πηγαίνουν σε αυτό το 1% που μπορεί να πάρει βίζα γιατί έχουν συγγενείς στην Ελλάδα και ζητάνε 2.000 δολάρια για να πουν ότι είναι εντάξει. Εχουμε πάρα πολλές καταγγελίες για περιπτώσεις που επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν να τους πληρώσουν έγραψαν ότι δεν βρήκαν κανέναν γιατί τα στοιχεία διεύθυνσης ήταν λάθος. Ας το πάρει υπόψη της η ελληνική πρεσβεία και να κάνουν οι ίδιοι με κάποιο τρόπο τον έλεγχο. Είμαστε στη μέση. Από τη μια στη χώρα μας, στο Πακιστάν, δεν υπάρχουν ούτε νόμοι ούτε δημοκρατία. Στην Ελλάδα υπάρχουν νόμοι αλλά δεν εφαρμόζονται.

Στην Ελλάδα υπάρχει νόμος για τη συνένωση των οικογενειών;

Υποτίθεται ότι σε 3 μήνες μπορούμε να φέρουμε τις οικογένειες. Οταν πήγα στον Αρειο Πάγο, στο Εφετείο, με πολύ αδύναμη φωνή γιατί είναι το ανώτατο δικαστήριο έκανα μια ερώτηση. Πάρα πολλές φορές όταν ψάχνω βρίσκω ότι αυτό λέει ο νόμος, αυτά τα δικαιώματα έχουμε. Μήπως όμως όλα αυτά τα δικαιώματα είναι για να δείξουμε στον κόσμο ότι υπάρχουν καλοί νόμοι; Στην πράξη, όταν βγαίνουμε και ζητάμε οτιδήποτε, μας εμφανίζουν σαν αλήτες. Όταν η αστυνομία μας συλλαμβάνει υποτίθεται ότι έχουμε κάποια δικαιώματα. Αν ζητήσουμε έστω και ένα η απάντηση που παίρνουμε πάντα είναι «τι ζητάς; Πηγαίνετε στο Πακιστάν». Εγώ λέω ότι είσαστε καλοί αλλά λέω όμως ότι πρέπει και να αποδείξετε ότι είσαστε καλοί.

Υπάρχουν στο Δήμο μας παιδιά που πηγαίνουν σχολείο και χρειάζονται ιδιαίτερη φροντίδα; Υπάρχουν ομοεθνείς σας που θέλουν να μάθουν ελληνικά και δεν έχουν τον τρόπο και τι συνεργασία μπορούμε να έχουμε σε αυτό;

Στους Αγίους ζουν 25 οικογένειες. Οι γονείς δεν στέλνουν τα παιδιά τους κατευθείαν στο δημοτικό γιατί φοβούνται. Αλλωστε οι γονείς που δεν είναι μορφωμένοι σκέφτονται ότι σε τρία, πέντε, δέκα χρόνια θα γυρίσουν πίσω και θα πάει στην πατρίδα μας σχολείο. Ετσι όμως καταστρέφεται η ζωή των παιδιών τους και είναι πολύ μεγάλη ζημιά. Εχω ζητήσει από το Δήμαρχο να μας δώσει ένα χώρο, όπως έχει κάνει ο δήμαρχος του Ρέντη, για σχολείο των παιδιών μας, όπου θα μαθαίνουν και τη μητρική γλώσσα και τα ελληνικά. Παροτρύνουμε τον κόσμο μας να στείλει για ένα δυο χρόνια τα παιδιά στα δικά μας σχολεία και στη συνέχεια στα ελληνικά. Πιέζουμε τους γονείς να μορφώσουν τα παιδιά τους και να έχουν επικοινωνία με τα ελληνόπουλα, να μεγαλώνουν μαζί. Πρόσφατα είχαμε μια πρώτη συνεργασία με το Δήμαρχο που μας έδωσε ένα σχολείο για ενήλικες. Σε αυτό μπορούν να μάθουν ελληνικά 50 άνθρωποι. Οι υπόλοιποι 400 θα μείνουν πάλι πίσω. Θέλουμε οι ομοεθνείς μας να μορφωθούν και να μπορούν να επικοινωνούν με τους Ελληνες.

Θα κάνουμε και εμείς μια ανεξάρτητη προσπάθεια πάνω σε αυτό, όπως τα μαθήματα ελληνικών που γίνονται στο Στέκι Μεταναστών στην Αθήνα…

Για μένα αυτό είναι πρώτο απ’ όλα. Να μορφωθούμε, να ξέρουμε πώς μπορούμε να βοηθήσουμε το διπλανό μας, πώς μπορούμε να προσέχουμε, πώς μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη συνεργασία και επικοινωνία και αυτό θα γίνει μόνο όταν θα μάθουμε καλά ελληνικά. Θέλουμε να ευχαριστήσουμε πολύ το Δήμαρχο Αγίων Αναργύρων για το σχολείο ενηλίκων που μας έδωσε. Επίσης μας παραχώρησε το ΚΑΠΗ κάθε Δευτέρα και Πέμπτη για ιατρικές εξετάσεις όπως επίσης και το γήπεδο. Κι αυτό είναι μια καλή πολιτική.

Θρησκευτική λατρεία

Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζετε είναι με τη θρησκευτική λατρεία. Τι γίνεται με αυτό το ζήτημα;

Οι Πακιστανοί είναι μουσουλμάνοι κατά 90%. Κατ’ αρχήν θέλω πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε αυτόν το δικαστή που το 2007 εκδίκασε μήνυση ενός ανθρώπου από τη Νέα Ιωνία ο οποίος μας είχε καταγγείλει ότι έχουμε χώρο προσευχής. Ο δικαστής αυτός είπε ότι το Σύνταγμα της Ελλάδας επιτρέπει όλες τις θρησκείες από όποιον θέλει. Δεν μπορώ να το απαγορεύσω. Από την άλλη δεν καταλαβαίνω τη στάση της πολιτείας. Μας λένε, λοιπόν, κάντε ένα συμβόλαιο για αποθήκη ή για βιβλιοθήκη ή για ό,τι άλλο αλλά να μη φαίνεται ότι είναι τζαμί. Αισθάνομαι ότι αυτό δεν είναι σωστό. Μας αναγκάζουν να λέμε ψέμματα. Εμείς έχουμε αρκετούς χώρους που όμως δεν είναι καλοί, είναι υπόγεια και τέτοια. Και βέβαια είναι θέμα χρηματικό και θέμα του ελληνικού κράτους που το 2003 μας υποσχέθηκε ότι θα κατασκευαστεί τζαμί και μέχρι σήμερα τίποτα δεν έχει γίνει. Και πιστεύω ότι ποτέ δεν θα φτιάξουν γιατί αυτή η κυβέρνηση δεν έχει ανοιχτό μυαλό απέναντι στους μουσουλμάνους. Και κάτι ακόμα, μουσουλμάνος δεν σημαίνει τρομοκράτης! Στη χώρα σας είμαι σίγουρος ότι πιστεύετε ότι το 99,9% είμαστε εργατικά παιδιά. Τα εργαλεία μας είναι η ειρήνη και η αγάπη και όχι να σκοτώνουμε ανθρώπους. ΄Οποτε Πακιστανοί έχουν τσακωθεί έχουν τσακωθεί μεταξύ τους.

Υπάρχει πρόβλημα και με τους νεκρούς;

Επειδή δεν έχουμε οικογένειες εδώ, τους νεκρούς μας τους στέλνουμε στο Πακιστάν. Εδώ και 40 χρόνια, από το 1973 που ήρθαν οι πρώτοι μετανάστες, τους στέλνουμε πίσω στην πατρίδα μας. Αυτό στοιχίζει 2.000-2.500 ευρώ. Κι αυτές οι τιμές είναι από ειδικά γραφεία. Αν στείλεις από ένα κανονικό γραφείο μπορεί να φτάσει και 4.000 ευρώ. Πεθαίνει ο άνθρωπός σου, έχεις τον πόνο σου και επιπλέον έχεις να αντιμετωπίσεις και ένα τόσο μεγάλο χρηματικό ποσό.

‘Ολοι μαζί να φτιάξουμε έναν παραδειγματικό Δήμο

Στο Δήμο Αγ. Αναργύρων κάνατε πρόσφατα εκλογές και εκλέχτηκες εκπρόσωπος της κοινότητας. Τι ρόλο μπορεί να παίξει η επιτροπή και εάν έχει στους στόχους της την επαφή με άλλους φορείς, κινήσεις κ.λπ.; Τι αιτήματα έχει να βάλει στην τοπική κοινωνία των Αγ. Αναργύρων;

Εδώ στη χώρα σας μάθαμε λίγο τη σημαίνει δημοκρατία. Πριν δεν ξέραμε και δεν είχαμε κάνει κάτι ανάλογο. Η πακιστανική κοινότητα έχει τοπικές επιτροπές σε κάθε δήμο σε όλη την Ελλάδα. Βγαίνουν με εκλογές και δεν αφήνουμε ούτε την πρεσβεία ούτε κάποιο κόμμα ούτε κάποιον από το εξωτερικό να τις καθοδηγήσουν. Ο Τζαβέντ Ασλάμ είναι ο πιο φτωχός από αυτούς τους 70.000 Πακιστανούς στην Ελλλάδα. Κι όμως για δεύτερη φορά με ψηφίσανε για πρόεδρο. Και αυτό είναι δημοκρατία. Δεν έχω τίποτα κι όμως με έκαναν πρόεδρο. Όταν εκλέγουμε την κεντρική επιτροπή ζητάμε από τις τοπικές επιτροπές να ορίσουν τους υποψηφίους. Θέλουμε οι αντιπρόσωποί μας να έχουν επαφή με δήμους, με φορείς, με αντιρατιστικές οργανώσεις και σκοπός μας είναι να μαθαίνουμε συνέχεια σε όλη μας τη ζωή, από την αγκαλιά της μάνας μας μέχρι να πεθάνουμε. Στην πατρίδα μας δεν μπορούσαμε να το κάνουμε. Τώρα που είμαστε στη χώρα σας θα συνεχίσουμε να έχουμε καλή επικοινωνία και συνεργασία με όλους και κοιτάμε πώς μπορεί η περιοχή στην οποία ζούμε να μας δώσει αυτές τις δυνατότητες για να γίνουμε οι καλύτεροι και αυτό που θα φτιάξουμε να είναι και για μας και για όλους όσοι ζουν εκεί.

Υπάρχει κάποιο μήνυμα που θέλεις να στείλεις στους κατοίκους των Αγίων Αναργύρων;

Είμαστε στη χώρα σας και μας φιλοξενείτε και μας αγαπάτε και αυτό μας δίνει δύναμη. Θέλουμε να μας δώσετε τη δυνατότητα να μορφωθούμε και να δυναμώσουμε για το κοινό καλό. Αυτή η χώρα που 2.500 χρόνια τώρα δίνει φως μπορούμε όλοι μαζί να την κάνουμε παράδειγμα. Και να συνεχίσει να δίνει και σήμερα φως στον κόσμο. Οσο αισθανόμαστε ότι μας βοηθάν να δυναμώσουμε τόσο περισσότερο αισθανόμαστε ότι είμαστε απ’ αυτή τη χώρα και θέλουμε να τη βοηθήσουμε να πάει πιο ψηλά. Θέλουμε ο Δήμος να πάει πιο ψηλά και να είναι παράδειγμα για όλους τους άλλους δήμους. Και όλοι μαζί να φτιάξουμε έναν παραδειγματικό Δήμο.

Παρατηρώντας αρκετές φορές, είτε στον Πευκώνα είτε στο Τρίτσης, τους ομοεθνείς σου να παίζουν κρίκετ, ζήλεψα γιατί δεν καταλάβαινα τι είναι. Θα μπορούσατε να μας μάθετε και να παίζουμε όλοι μαζί. Βέβαια θα μας σκίζετε άλλα άμα είναι μικτές ομάδες ίσως…

Μας ανοίξατε τα χέρια και μας φιλοξενήσετε και αν θέλετε να μάθετε κάτι και από εμάς, γιατί όχι; Το κρίκετ είναι εύκολο. Στο Πακιστάν όλος ο κόσμος παίζει κρίκετ, από μικρά παιδιά μέχρι πολύ μεγάλοι. Παίζουμε στο δρόμο. Στην Ελλάδα έχουμε 50 ομάδες κρίκετ. Επίσης οι Πακιστανοί είμαστε πολύ καλοί και στο βόλεϊ και στην Αθήνα έχουμε περίπου 25 ομάδες. Επίσης ο κ. Περάκης μας πρότεινε να φτιαχτούν 2-3 ομάδες και για χόκει και να παίζουμε κάθε Σάββατο στο γήπεδο που μας παραχώρησαν.

Ζουν μικρά παιδιά στην περιοχή μας, και αν ναι ασχολούνται με κάποιο τρόπο με τον αθλητισμό;

Υπάρχουν τουλάχιστον 15 παιδιά. Γι’ αυτά δεν έχουμε καμία αθλητική δραστηριότητα. Οσοι ξέρουν κρίκετ, είναι άνθρωποι που το έχουν μάθει στο Πακιστάν. Αν μπορείτε να κάνετε κάτι θα ήταν πάρα πολύ καλή ιδέα και μεγάλη χαρά για μας, μια και ένας δικός μας προπονητής βόλεϊ μένει στα Μυκονιάτικα.

Σε ευχαριστούμε πολύ για την κουβέντα που κάναμε και για τη συνεργασία που θα ανοίξουμε στο πολύ άμεσο μέλλον.

Θέλω να προσθέσω κάτι ακόμα. Όταν είχαμε τις απαγωγές, το καλοκαίρι του 2007, και ήμουν στη φυλακή, δίπλα μου στάθηκε και εξακολουθεί να στέκει ο Αλέκος Αλαβάνος. Ένα τηλέφωνο παίρνω και αμέσως με ρωτάει «πού είστε; Είμαι δίπλα σου». Κι αυτό μου δίνει δύναμη. Γιατί σκέφτομαι «Τζαβέντ, αν υπάρχουν τόσοι καλοί άνθρωποι, δεν υπάρχει λόγος να είσαι στενοχωρημένος». Ξερουμε ότι υπάρχουν καλοί άνθρωποι και υπάρχει νόμος. Σκέφτομαι, Δόξα τω Θεώ δεν είμαι στο Πακιστάν γιατί εκεί ο νόμος είναι ο νόμος του αστυνόμου που θέλει να μας έχει κάτω από το παπούτσι του.