“Συνομιλώντας” τ’ απογεύματα με τον Μάνο…

– “Τί ζητάς” πάλι εδώ ρε Μάνο;
– “Θέλω πελάτη“.
– Χωρίς “Πυξίδα“;
– Μου φτάνει να κοιτάζω “Την οθόνη τ’ ουρανού“…
– Πιστεύεις αλήθεια ότι “Υπάρχουν χρυσόψαρα εδώ“;
– Υπάρχει σίγουρα “Η εικόνα του χειμώνα“…
– Κι “Ακόμα τίποτα δεν είδες” αδερφέ…
– Το ξέρω. Κρατάω όμως αυτή εδώ τη “Φαλτσέτα” και θυμάμαι
“Μια βραδιά στο Λεβερκούζεν” και εκείνο το παράξενο “Λιμάνι του Άμστερνταμ“.
– Όμως “Κάνε κάτι και για ‘σένα” ρε φίλε…
– “Έι μαν κοίτα μπροστά” κι άσε τους άλλους.
– Μάνο πήρε να νυχτώνει. “Το σαξόφωνο βυθίστηκε στον ύπνο και σταμάτησε“…
– Έχεις δίκιο φίλε, “Βράδιασε, τα ξαναλέμε“…

από το http://www.aksioprepeiakantoxh.com/trophe-gia-skepse/keimena/synomilontastapogeumatametonmano