αποδραση, Ιούλιος 2007, Ο Δήμος μας και το Πάρκο τους

Η «Ανοιχτή Πορεία Δράσης» είναι πάνω απ’ όλα δημοτική κίνηση. Δεν θα μπορούσαμε λοιπόν, πριν προβούμε στην οποιανδήποτε ενέργειά μας, να μην απευθυνθούμε στο Δήμο. Με παρέμβασή μας, στις 21.3.2007, ο Νίκος Χανιώτης παρουσίασε τα προβλήματα του Πάρκου στο Δημοτικό Συμβούλιο κι έθεσε καίρια ερωτήματα προς απάντηση.
Το Δημοτικό Συμβούλιο αποφάσισε ομόφωνα τόσο τη διενέργεια κοινού Δημοτικού Συμβουλίου με τους συν-διαχειριστές Δήμους, όσο και ημερίδες για το Πάρκο αλλά και διαπαραταξιακή επιτροπή. Το σημαντικότερο όμως, έδωσε εντολή στον Πρόεδρο του Οργανισμού του Πάρκου (και δημοτικό σύμβουλο) να σταματήσουν άμεσα οι παράνομες δραστηριότητες μέσα στο Πάρκο.
Όπως δυστυχώς ήταν αναμενόμενο, η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου έμεινε νεκρό γράμμα, μιας και οι παράνομες δραστηριότητες όχι μόνο δεν σταμάτησαν αλλά αντίθετα πολλαπλασιάστηκαν. Πράγμα που επισημάναμε σε νέα επιστολή μας, στις 14.05.2007 προς το Δήμαρχο.
Η δε απάντησή του, στις 18.06.2007, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η πανηγυρική διαπίστωση ενός σημαντικού προβλήματος: ο Δήμος Αγίων Αναργύρων, από τον Οκτώβρη του 2006, δεν έχει εκπρόσωπό του στον Οργανισμό Διοίκησης και Διαχείρισης του Πάρκου. Ένας δηλαδή εκ των συν-διαχειριστών του Πάρκου δεν εκπροσωπείται στο κέντρο αποφάσεων, ενημερώνεται πλημμελώς, και δεν έχει δυνατότητα παρέμβασης στα δρώμενα (και είναι πολλά και πιπεράτα) του Οργανισμού.
Δεν αμφισβητούμε τις καλές προθέσεις του Δημάρχου μας. Είμαστε βέβαιοι για τις περιβαλλοντικές του ευαισθησίες και για την επιθυμία του να παρέμβει δραστικά. Σημειώνουμε απλά, ότι τρόποι να σταματήσουν οι έκνομες ενέργειες μέσα στο Πάρκο υπάρχουν και ότι η νομική υπηρεσία του Δήμου πρέπει να ενεργοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Για το Δήμο μας υπάρχει άμεσο έννομο συμφέρον. Ξεκίνα Δήμαρχε και υποσχόμαστε ότι θα είμαστε δίπλα σου, πέρα κι έξω από χρωματικές διαφωνίες και συντροφικούς ευσεβείς (ή μη) πόθους.
Κάθε μέρα που περνάει είναι σε βάρος μας. Μη φτάσουμε στο σημείο να τρέχουμε να σώσουμε ό,τι απομείνει και να συμβιβαστούμε με τα τετελεσμένα. Κι όπως λέει κι ο σπουδαίος μαροκινός συγγραφέας Tahar Ben Jelloun « …όποιος σκοτώσει το λιοντάρι τρώει. Όποιος δεν το σκοτώσει τρώγεται…»