Μνήμες και μηνύματα…
«Υπάρχουν δύο μνήμες: η ατομική μνήμη που είναι καταδικασμένη σε θάνατο, θα την αλέσουν τα αδυσώπητα δόντια του χρόνου. Και η άλλη μνήμη, η άτρωτη, η αθάνατη: η συλλογική μνήμη»
Στις μέρες μας ορισμένα πράγματα δεν είναι σωστό να λέγονται δημοσίως:
– ο καπιταλισμός φέρει το καλλιτεχνικό όνομα της οικονομίας της αγοράς.
– Ο ιμπεριαλισμός λέγεται παγκοσμιοποίηση.
– τα θύματα του ιμπεριαλισμού λέγονται χώρες υπό ανάπτυξη, που είναι σαν να αποκαλείς τους νάνους παιδιά.
– Ο οπορτουνισμός λέγεται πραγματισμός.
– Η προδοσία λέγεται ρεαλισμός.
– Η φτώχεια λέγεται στέρηση ή στενότητα και οι φτωχοί άνθρωποι με ανεπαρκείς πόρους.
– Το δικαίωμα του αφεντικού να απολύει τους εργάτες χωρίς αποζημιώσεις ή εξηγήσεις λέγεται ευελιξία της αγοράς εργασίας.
– Τα βασανιστήρια λέγονται παράνομος καταναγκασμός ή φυσικές και ψυχολογικές πιέσεις.
– Όταν οι κλέφτες είναι από καλή οικογένεια δεν είναι κλέφτες, αλλά κλεπτομανείς“.
Εδουάρδο Γκαλεάνο, “Ένας κόσμος ανάποδα”
43 χρόνια μετά…
http://www.youtube.com/watch?v=8MVO45XNe0E&feature=player_embedded
