Το Πολυτεχνείο ζει! …κι ας προσπαθούν κάποιοι για το αντίθετο

zei copyΤο Πολυτεχνείο ζει! …κι ας προσπαθούν κάποιοι για το αντίθετο.

Σαράντα και ένα χρόνια μας χωρίζουν από εκείνη τη μεγαλειώδη κι αποφασιστική εξέγερση, μιας «μειοψηφίας» και τότε, «θρασυμιών με κακή ανατροφή», καταληψιών φοιτητών, που έμελλε να καθορίσουν την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Λαϊκοί αγωνιστές και αγωνίστριες, οργανωμένοι και μη, σε μικρότερες ή μεγαλύτερες οργανώσεις και κόμματα της παράνομης τότε από τη χούντα Αριστεράς, στάθηκαν πρωτοπόροι και παρέσυραν μαζί την ελληνική κοινωνία στην αμφισβήτηση, τον αγώνα και τελικά την ανατροπή της αμερικανωθούμενης  Χούντας των Συνταγματαρχών της 21ης Απρίλη.

[Δεν φοβήθηκαν. Δεν τρομοκρατήθηκαν. Δεν υποτάχτηκαν.]

Τα αιτήματα των εξεγερμένων φοιτητών και φοιτητριών εμφανίζονται πιο επίκαιρα από ποτέ στο σήμερα και έρχονται να μας υπενθυμίσουν ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, τίποτα δεν παραχωρείται, τα πάντα κερδίζονται και κατακτώνται με αγώνα και καθημερινή πάλη. Το «Ψωμί», η «Παιδεία», η «Ελευθερία», η διεκδίκηση της «Γης» που είναι «δική μας», αλλά ακόμα και τα πιο προωθητικά αιτήματα για «Λαό στην Εξουσία», είναι αιτήματα που ζωντανεύουν μέσα στους πόθους και τους αγώνες της σημερινής  ανήσυχης νεολαίας, των εργαζομένων που μοχθούν, των ανέργων που πεισμώνουν, των κινημάτων που αναπτύσσονται.

Οι σύγχρονοι δικτάτορες της Τρόικας και των νεοφιλελεύθερης εμπνεύσεως μνημονίων έχουν επιβάλλει τη λιτότητα, έχουν καταργήσει τη δημοκρατία και οδηγούν με τις πολιτικές τους τον ελληνικό λαό στην εξαθλίωση και την υποδούλωση, σε ένα καθεστώς υποτέλειας μέσα στην ίδια τους τη χώρα. Παράλληλα είναι οι ίδιοι που έχουν στραγγαλίσει την αυτοδιοίκηση, που έχουν καταργήσει το αυτοδιοίκητο, που έχουν υποβαθμίσει τη ζωή μας στην πόλη με την καταστροφή και την συρρίκνωση όλων των δομών και των δημοτικών υπηρεσιών και παροχών, όπως την κοινωνική πρόνοια, το πράσινο, την καθαριότητα, το δημόσιο χώρο, τον πολιτισμό, την άθληση, την περίθαλψη, την έρευνα, το σχεδιασμό, την πρόληψη.

Κι όμως την ίδια αυτή στιγμή ο Δήμαρχος και ο Πρόεδρος του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Παιδείας του Δήμου (ΟΠΑΠΔΑΑΚ), επέλεξαν φέτος να αποσιωπήσουν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μη διοργανώνοντας έστω και την ελάχιστη δράση ή εκδήλωση, στη μνήμη των ηρώων του Πολυτεχνείου στο Δήμο μας. Ούτε καν μια αναφορά. Για μια εθνική επέτειο αιτία έμπνευσης των αγώνων του σήμερα.
Μιας εθνικής επετείου που δεν επιτρέπεται να ξεχαστεί ή να λησμονηθεί από κανένα Δήμαρχο και κανέναν Πρόεδρο, εκτός και εάν οι ίδιοι το επιλέξουν.

Θέλουμε να πιστεύουμε ότι τα ακραία νεοφιλελεύθερα προεκλογικά ανοίγματα του Δημάρχου, καθώς και το «δεξιά της δεξιάς» παρελθόν και οι συντηρητικές τάσεις και απόψεις του Προέδρου του ΟΠΑΠΔΑΑΚ, δεν καθορίζουν αντίστοιχα και τις αποφάσεις τους σχετικά με τον εορτασμό ή όχι μιας εθνικής επετείου στην πόλη μας.

Η δημοτική αρχή οφείλει να μνημονεύει στο λαό του Καματερού και των Αγίων Αναργύρων τους αγώνες του λαού μας και την ιστορία του τόπου μας. Εκτός εάν πιστεύει ότι το Πολυτεχνείο δεν ανήκει σε αυτήν.
Ας βγει να το πει καθαρά.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *