Τα δάση πρέπει να αποψιλωθούν και να οικοδομηθούν, σύμφωνα με την κυβέρνηση

Μετά τους αιγιαλούς σειρά έχουν τα δάση και οι δασικές εκτάσεις στο σίριαλ τρόμου που αφορά την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και των κοινών αγαθών.

Μετά τους αιγιαλούς σειρά έχουν τα δάση και οι δασικές εκτάσεις στο σίριαλ τρόμου που αφορά την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και των κοινών αγαθών. Από το ΤΑΙΠΕΔ ώς τη ΔΕΗ, από το νερό ώς τις παραλίες και από τη χωροταξία και την πολεοδόμηση ώς τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, η κυβέρνηση προχωρά ένα καλά οργανωμένο σχέδιο λεηλασίας των κοινών αγαθών και της περιουσίας του ελληνικού λαού προς όφελος του πλουτισμού μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων. Επιπλέον, κάνει κάτι ακόμα. Πραγματοποιεί μια βίαιη επίθεση στη δημοκρατία και τις κοινές αξίες μιας κοινωνίας που ακόμα γνωρίζει και προστατεύει την έννοια του δημόσιου κοινού αγαθού.

Οι ευθύνες όποιων συνηγορήσουν σε όποιο θεσμικό ή πολιτικό επίπεδο είναι μεγάλες διότι χαρίζονται αφειδώς οι φυσικοί πόροι της χώρας σε ιδιώτες, κατ’ εντολήν δανειστών αλλά και ντόπιων συμφερόντων.

Στο νομοσχέδιο αυτό υπάρχουν εκατοντάδες ζητήματα, όλα σημαντικά, που μπορεί κανείς να θίξει. Υπάρχουν και πολλά κομβικά ζητήματα αρχής στα οποία έχει σημασία να σταθούμε.

Στα δύο πρώτα κεφάλαια του νομοσχεδίου, που αφορούν περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση -οικοδομικούς συνεταιρισμούς- εγκαταλειμμένους οικισμούς και λοιπές διατάξεις, εισάγονται για άλλη μια φορά ψευδεπίγραφα έννοιες με θετικό πρόσημο όπως η «περιβαλλοντική αναβάθμιση» ή η «υποστήριξη εγκαταλελειμμένων και μικρών και φθινόντων οικισμών» (αντίστοιχα με το πώς εισάγονται οι έννοιες της «οριοθέτησης, διαχείρισης και προστασίας» στο διαβόητο νομοσχέδιο για τον αιγιαλό).

Στην ουσία πρόκειται για ρυθμίσεις εξυπηρέτησης σχεδόν φωτογραφικά αιτημάτων οργανωμένων συμφερόντων οικοδομικών συνεταιρισμών ή ίσως και εκείνων που θα τους εξαγοράσουν. Η οργανωμένη δόμηση με ιδιωτικά κεφάλαια και ενταγμένη σε δημόσιο σχεδιασμό είναι μια παλιά, θεσμοθετημένη και αναξιοποίητη για μια σειρά από λόγους δυνατότητα. Η ιδιωτική πολεοδόμηση που μας προτείνουν όμως είναι κάτι άλλο: είναι ιδιωτικός σχεδιασμός με ιδιωτικά κεφάλαια σε δημόσια και προστατευόμενη γη, συχνά καταπατημένη, που όχι μόνο επηρεάζει την υπόψη έκταση (που από δημόσια γίνεται πλέον επίσημα ιδιωτική και που από αδόμητη εκτός σχεδίου γίνεται πόλη), αλλά και τους όρους ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής.

Η ιδιωτική πολεοδόμηση που φέρνουν σε μια εποχή κρίσης δεν απαντά σε ανάγκες περιοχών με ελλείψεις υποδομών, δεν ανακουφίζει ανάγκες σε στέγη και κοινωνική κατοικία, δεν αντιμετωπίζει υπαρκτά ζητήματα υποβάθμισης περιοχών με μεγάλες συγκεντρώσεις αυθαιρέτων. Μέσω της «Τράπεζας Γης», μιας τράπεζας άυλων δικαιωμάτων δηλαδή σε οικοδόμηση, και μέσω μιας διαδικασίας «ανταλλαγής» ΜΗ τίτλων και ΜΗ δόμησης με τίτλους και δόμηση σε οποιαδήποτε περιοχή προκρίνει ο ενδιαφερόμενος, κοντά σε εγκαταλειμμένο ή μικρό και φθίνοντα οικισμό, το κράτος δεν μεσολαβεί για να σχεδιάσει ή για να υποστηρίξει πραγματικά τους αποδυναμωμένους οικισμούς. Αυτό που κάνει είναι να εμφανίζεται ως μεσάζων-σφραγίδα σε μια νομιμοφανή αλλά ουσιαστικά παράνομη επιχείρηση εκμετάλλευσης της πολύτιμης εξωαστικής γης, πολλαπλασιάζοντας έτσι τις νησίδες εξαίρεσης σχεδιασμού και οικιστικής ανάπτυξης και υπονομεύοντας δραματικά τον χαρακτήρα και την έκταση της δημόσιας περιουσίας και του φυσικού περιβάλλοντος.

Στο κεφάλαιο Γ του νομοσχεδίου, που αφορά ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας, με μια σειρά άρθρα, πρακτικά νομιμοποιείται κάθε είδους επέμβαση σε δάση και δασικές εκτάσεις υπό τον μανδύα του «δημόσιου συμφέροντος». Αν όμως κανείς ασχοληθεί με τα άρθρα που αναφέρονται στις επιτρεπτές αυτές επεμβάσεις (πολλές, φωτογραφικές), θα διαπιστώσει πως τα δασικά μας οικοσυστήματα κατακερματίζονται σε «οικόπεδα» και παραχωρούνται σε μεγάλα ιδιωτικά κεφάλαια για κάθε είδους επέμβαση χωρίς κανόνες και χωρίς προσχήματα και χωρίς κανένα δημόσιο συμφέρον. Ετσι, επιτρέπονται σε δάση και δασικές εκτάσεις από βιομηχανικές εγκαταστάσεις (κατασκευή εργοστασίων άντλησης και εμφιάλωσης νερού, ελαιοτριβεία, σφαγεία, εμφιαλωτήρια κοκ), εγκαταστάσεις κεραιών κάθε είδους μαζί με τα συνοδά έργα (ακόμα και στην καρδιά εθνικών δρυμών), εγκαταστάσεις αποθήκευσης πετρελαιοειδών μετά των αναγκαίων αγωγών προσαγωγής τους (μετά από εγκεκριμένη μελέτη αντιπυρικής προστασίας!!!), ναοί και μοναστήρια, ξενοδοχεία 4 και 5 αστέρων, επιχειρηματικά πάρκα, μεταλλεία, εκπαιδευτήρια, αθλητικές εγκαταστάσεις, σωφρονιστικά καταστήματα, χώροι αποθήκευσης και επεξεργασίας στερεών και υγρών αποβλήτων και άλλα.

Και βεβαίως, για να μην αναγκαστεί ο «επενδυτής» να πληρώσει πολλά, το νομοσχέδιο προβλέπει ότι «για τις επεμβάσεις σε δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις το αντάλλαγμα χρήσης υπολογίζεται στο 50% της καθοριζόμενης, σύμφωνα με το άρθρο 6, αξίας τους»…

Το νομοσχέδιο αυτό πρέπει να αποσυρθεί, αυτό ζητήσαμε ως ΣΥΡΙΖΑ στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής όπου συζητιέται. Είναι για τον κάλαθο των απαράδεκτων της ιστορίας.

dioti

 

 

Ηρώ Διώτη
Βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ (Λάρισα)

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

. . . . .

 

Τι λέει το “Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας”


Περισσότερα...

Επιμελητήριο  Περιβάλλοντος  και  Βιωσιμότητος

Καλλιδρομίου 30 & Ζωοδόχου Πηγής  ΤΚ 11473 Αθήνα

τηλ: 210-3823.850 | email:  info@environ-sustain.gr

Αθήνα, 24/7/2014

 

Θέση του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος στο Σχέδιο Νόμου

«Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών- Ρυθμίσεις Δασικής Νομοθεσίας»

 

Κάλεσμα φορέων και πολιτών σε Ψήφισμα

Στο Κράτος Δικαίου ο νόμος, εκτός από το τυπικό στοιχείο της ψήφισής του από τη Βουλή, οφείλει να διαθέτει και συγκεκριμένα ποιοτικά γνωρίσματα τα οποία του εξασφαλίζουν το κύροςγνησίου κανόνα δικαίου και την αποδοχή των πολιτών. 

Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να αποσκοπεί στην επίλυση ενός δημοσίου προβλήματος, το οποίο έχει δομηθεί και μελετηθεί
επαρκώς από τις αρμόδιες υπηρεσίες.  Πρέπει να είναι γενικός, αντικειμενικός και αφηρημένος, να μην εξαντλείται δηλαδή σε αποσπασματικές ρυθμίσεις ατομικών περιπτώσεων ή στη χαριστική ικανοποίηση μεμονωμένων συμφερόντων που «σκοντάφτουν» στην κείμενη νομοθεσία. Τέλος, πρέπει να είναι σύμφωνος με το Σύνταγμα. Ο τελευταίος λόγος ανήκει, βέβαια, στα Δικαστήρια, πλην όμως η Εκτελεστική εξουσία είναι σε θέση να κάνει μια, κατά το μάλλον ή ήττον, ασφαλή πρόβλεψη για τη συνταγματικότητα των νομοσχεδίων της, αρκεί να διαβάσει το Σύνταγμα και τη νομολογία, ιδίως του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Το επίμαχο νομοσχέδιο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών- Ρυθμίσεις Δασικής Νομοθεσίας» είναι προφανές ότι αντιλαμβάνεται ως δημόσιο πρόβλημα την υπερεπάρκεια της χώρας σε δάση και δασικές εκτάσεις, τα οποία πρέπει, ως εκ τούτου, να αποψιλωθούν και να οικοδομηθούν, καθώςτην ανεπαρκή επιχειρηματική τους εκμετάλλευση και την ανάγκη να εγκατασταθούν σε αυτά από δεξαμενές καυσίμων και μονάδες διαχείρισης αποβλήτων μέχρι σφαγεία, ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, τουριστικά χωριά και νεκροταφεία. Αντιλαμβάνεται επίσης ως δημόσιο πρόβλημα την υπερβολική προστασία των αναδασωτέων εκτάσεων, με αποτέλεσμα να αίρεται η υποχρεωτική αναδάσωση, να ανακαλούνται οι αναδασώσεις χιλιάδων στρεμμάτων και να επιτρέπονται πλείστες όσες χρήσεις σε καμμένα και αποψιλωμένα. Θεωρεί επίσης ως δημόσιο πρόβλημα την ανεπάρκεια οικισμών στη χώρα, με αποτέλεσμα να επιτρέπεται η δημιουργία αορίστου αριθμού νέων οικισμών, εική και ως έτυχε, σε 50, 100 και 200 στρέμματα ακόμα και μέσα σε δάση, κατά το δοκούν των επιχειρηματιών, καθ’ υπέρβαση ακόμα και των Ρυθμιστικών Σχεδίων που επιβάλλουν την ανάσχεση εξάπλωσης πόλεων όπως η Αθήνα.

Θεωρεί ότι η σάρωση παγίων νομοθετημάτων, όπως ο Δασικός Νόμος 998/1979, και η αντικατάστασή τους με σωρεία φωτογραφικών διατάξεων, καθώς και η τροποποίηση δεκάδων διατάξεων που ψηφίστηκαν μέχρι και προχθές, δεν θα δημιουργήσουν καμμία ανασφάλεια στους πολίτες που θα κληθούν να συμμορφωθούν, καμμία σύγχυση στη Διοίκηση που θα κληθεί να τις εφαρμόσει και καμμία καθυστέρηση στα Δικαστήρια που θα κληθούν να τις ελέγξουν.

Θεωρεί ότι δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο από το άρθρο 24 του Συντάγματος που επιβάλλει τον ορθολογικό χωροταξικό σχεδιασμό και απαγορεύει τη μεταβολή που προορισμού των δασών και δασικών εκτάσεων, εκτός εάν συντρέχει ανάγκη άλλης χρήσεως ζωτικής για την εθνική οικονομία, με δεδομένα και παραμέτρους εθνικού επιπέδου, η δε θυσία του δάσους είναι το μοναδικό πρόσφορο μέσο για την ικανοποίηση της ανάγκης αυτής (ΣτΕ 2435/1993 κ.ά.), ούτε από το άρθρο 117 παρ. 3 του Συντάγματος, που επιτάσσει την υποχρεωτική αναδάσωση και αποκλείει τη διάθεση των αναδασωτέων για άλλο προορισμό. Θεωρεί ότι η Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία έχει παγίως κηρύξει αντισυνταγματικές διατάξεις νόμων που επέτρεπαν την ιδιωτική πολεοδόμηση, καθώς και χρήσεις εντός δασών πολύ ηπιότερες από τις επίμαχες, δεν δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Ίσως πάλι να θεωρεί ότι τα εμπόδια από τις συνταγματικές διατάξεις και τη νομολογία του ΣτΕ θα αρθούν σύντομα με την κατάργηση αμφοτέρων.

Αυτά θεωρεί το νομοσχέδιο.  Καλούμε τους βουλευτές όλων των κομμάτων, οι οποίοι θα κληθούν σε λίγες μέρες να αποφασίσουν, να έχουν διαφορετική γνώμη και να το καταψηφίσουν.

Φορείς και πολίτες που συμφωνούν με το παρόν, καλούνται να το γνωστοποιήσουν στο παρακάτω  email, info@environ-sustain.gr , το ταχύτερο δυνατόν, διότι η ψήφιση του Νομοσχεδίου στη Βουλή προγραμματίζεται για ερχόμενη Τρίτη 29 Ιουλίου 2014.

. . . . .

 

Οι θέσεις των “ΦΙΛΩΝ της ΦΥΣΗΣ/Naturefriends Greece”

 

για το ν/σ «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση – Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών- Ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας»

 

Μετά από τρεις συνεδριάσεις της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου του Ελληνικού Κοινοβουλίου, ολοκληρώθηκε στις 24/7/2014 η πρώτη ανάγνωση του νομοσχεδίου με τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και ιδιωτική πολεοδόμηση- Βιώσιμη ανάπτυξη οικισμών- Ρυθμίσεις δασικής νομοθεσίας». Την Τρίτη 29/7/2014 αναμένεται το ν/σ να τεθεί προς ψήφιση.

Οι ΦτΦ/NFGR εκτιμούν ότι μετά από την ολοκλήρωση της πρώτης ανάγνωσης του  ν/σ που κατατέθηκε κατακαλόκαιρο στη βουλή, για να περιορίσει τις αντιδράσεις των ενεργών και ευαισθητοποιημένων πολιτών για τα δάση και τη φύση, με τις δασοκτόνες διατάξεις του, στο όνομα της
«οικονομικής ανάπτυξης και της οικονομικής ελευθερίας» (φράση του εισηγητή της Νέας Δημοκρατίας κ. Σενετάκη στην πρώτη συνεδρίαση 22/7/2014) εκποιεί τη δημόσια περιουσία, αδυνατίζει την περιβαλλοντική νομοθεσία και την προστασία των οικοτόπων.  Επιπρόσθετα υπονομεύει το  νόμο 998/1979 «Περί προστασίας των δασών και των δασικών εν γένει εκτάσεων της Χώρας» με τα άρθρα 45 έως 61 και με τα άρθρα 24 και 117 παρ.3 του Συντάγματος (με την άρση της υποχρεωτικής αναδάσωσης κ.λπ).

Ιδιαίτερα δασοκτόνο είναι το άρθρο 36 του ν/σ, με το οποίο αντικαθίσταται το ΣΤ’ κεφάλαιο του ν.998/1979 και επιτρέπεται στα δάση «η κατασκευή και εγκατάσταση αγωγών φυσικού αερίου και πετρελαϊκών προϊόντων… χάραξη δικτύων σύνδεσης διέλευσης στο δάσος ως και για έργα εκμετάλλευσης ορυκτών πρώτων υλών, τη διάνοιξη οδών προσπέλασης και ανέγερσης εγκαταστάσεων… η δημιουργία χιονοδρομικών κέντρων και ξενοδοχειακών καταλυμάτων 4 ή 5 αστέρων» (και άλλα πολλά)

Σύμφωνα με σχόλια του τύπου, με το ν/σ «τακτοποιούνται περί τους 550 οικοδομικούς συνεταιρισμούς ανά την Ελλάδα, εκ των οποίων οι 220 βρίσκονται εντός των ορίων της Αττικής και εκτιμάται ότι καταλαμβάνουν περίπου 100.000 στρέμματα. Από αυτούς το 50% έχουν προβλήματα με την πολεοδόμηση (π.χ. δεν έχουν εκδοθεί Περιοχές Ειδικά Ρυθμιζόμενης Πολεοδόμησης – ΠΕΡΠΟ).» (ΤΟ ΒΗΜΑ 17/7/2014)

Είναι ολοφάνερο ότι αν ψηφιστεί, το ν/σ ως έχει, θα επιτρέπονται όλες οι επεμβάσεις στα δασικά οικοσυστήματα, δεν θα υπάρχει η προγενέστερη νομοθετική προστασία, που από το 1975 μέχρι σήμερα δημιουργούσε «εμπόδια» στην«οικονομική ανάπτυξη και την οικονομική ελευθερία» του κ.Σενετάκη. Αυτή η «οικονομική ελευθερία ανάπτυξης» στα δασικά οικοσυστήματα δεν είναι τίποτα λιγότερο από την «ελευθερία» να καταστραφεί η χλωρίδα και η πανίδα, το τοπίο για γενικότερα οι οικότοποι/ ενδιαιτήματα

Τα κινήματα και τα δίκτυα πολιτών, οι περιβαλλοντικές, οι φυσιολατρικές οργανώσεις και οι ορειβατικοί σύλλογοι, οι επιστημονικοί φορείς, τα Πανεπιστήμια κ.λπ. δεν μπορεί να παραμένουν θεατές στο βανδαλισμό των οικοτόπων και στη λεηλασία της φύσης. Οφείλουν να συντονίσουν τους αγώνες τους για την προστασία της δημόσιας περιουσίας, της φυσικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Το Ελληνικό Δίκτυο «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ»/ Naturefriends Greece http://www.nfgr.org ιδρύθηκε το 2008 και είναι μέλος της Διεθνούς Περιβαλλοντικής Οργάνωσης Naturefriends International/NFI (1895). Στους NFI  http://www.nfi.at συμμετέχουν 45  εθνικές οργανώσεις απ΄ όλο τον κόσμο με περισσότερα από 500.000 μέλη. Οι NFI συμμετέχουν στους GREEN10/G10.

— 
Friends of Nature Greece
www.nfgr.org

——————————————–

. . . . .

2010nestos016

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *